ความกลัวนั้นจะไม่มีแก่วินัยธรบุคคล. เพราะเหตุไร ? เพราะรู้ว่า เมื่อพูด
อย่างนี้มีโทษ พูดอย่างนี้ไม่มีโทษ แล้วจึงพูด.
ในคำว่า ปจฺจตฺถิเก สหธมฺเมน สุนิคฺคหิตํ นิคฺคณฺหาติ นี้
ชื่อว่า ชนผู้เป็นข้าศึกมี 2 จำพวก คือ ผู้เป็นข้าศึกแก่ตนเองจำพวก 1 ผู้เป็น
ข้าศึกแก่พระศาสนาจำพวก 1. บรรดาชนผู้เป็นข้าศึก 2 จำพวกนั้น พวก
ภิกษุชื่อเมตติยะ และภุมมชกะ กับเจ้าลิจฉวี ชื่อวัฑฒะ โจทด้วยอันติมวัตถุ
อันไม่มีมูล, ชนพวกนี้ ชื่อว่า ผู้เป็นข้าศึกแก่ตนเอง ก็หรือชนผู้ทุศีลแม้เหล่าอื่น
ซึ่งเป็นผู้มีธรรมอันลามก ทั้งหมด ชื่อว่า ผู้เป็นข้าศึกแก้ตนเอง. ส่วนอริฏฐ-
ภิกษุ กัณฑกสามเณร ภิกษุวัชชีบุตรชาวเมืองเวสาลีผู้มีความเห็นวิปริต และ
พวกภิกษุฝ่ายมหายานนิกายมหาสังฆิกะเป็นต้น ซึ่งเป็นผู้มีลัทธิปรูปหาร
อัญญาณ กังขา และปรวิตรณา * ทำการยกย่อง กล่าวอ้างคำสอนมิใช่พุทธ-
ศาสนาว่า พุทธศาสนา ชื่อว่า ผู้เป็นข้าศึกแก่ศาสนา. วินัยธรบุคคลจะข่มขี่
ชนผู้เป็นข้าศึกเหล่านั้นแม้ทั้งหมดให้ราบคาบ โดยประการที่พวกเขาไม่สามารถ
ประดิษฐานอสัทธรรมขึ้นได้ โดยสหธรรม คือ โดยคำเป็นเหตุร่วมกัน .

[อธิบายพระสัทธรรม 3 อย่าง]

ก็ในคำว่า สทฺธมฺมฏฺฐิติยา ปฏิปนฺโน โหติ นี้ สัทธรรมมี 3
ด้วยสามารถแห่ง ปริยติ ปฏิบัติ และอธิคม. บรรดาสัทธรรมทั้ง 3 นั้น
พุทธพจน์ คือ ปิฏก 3 ชื่อว่า ปริยัติสัทธรรม. ธรรมนี้ คือ ธุดงคคุณ 13
ขันธกวัตร 14 มหาวัตร 82 ชื่อว่า ปฏิปัตติสัทธรรม. มรรค 4 ผล 4 นี้
ชื่อว่า อธิคมสัทธรรม.
* พระอรหันต์ยังมีอสุจิ พระอรหันต์ยังมีความไม่รู้ พระอรหันต์ยังมีความสงสัย พระอรหันต์
หายสงสัยเพราะผู้อื่น ดูอธิบายในสารัตถทีปนี 3/366. ผู้ชำระ.